تشکل سازی
ضرورتی خاموش در بدنه هتلداری و مهمان‌نوازی ایران
صنعت گردشگری، اگرچه به ظاهر پررنگ است، اما در لایه‌های پنهان خود با کمبودهای ساختاری عمیقی مواجه است؛ یکی از مهم‌ترین آن‌ها، نبود تشکل‌های حرفه‌ای و مردمی در بخش‌های گسترده‌ای از این صنعت است.
در میان نهادهای موجود، جامعه حرفه‌ای هتلداران ایران به‌عنوان یکی از تشکل‌های باسابقه، در زمینه پیگیری مطالبات صنفی، استانداردسازی، و تعامل با سیاست‌گذاران عملکرد قابل‌توجهی داشته است. اما واقعیت این است که بخش بزرگی از پیکره صنعت گردشگری، به‌ویژه در لایه‌های عملیاتی و میدانی، فاقد ساختارهای حمایتی و صنفی مستقل هستند.
یکی از این حوزه‌ها، بخش مهمان‌نوازی و خدمات میزبانی است؛ بدنه‌ای وسیع، خاموش و بی‌ادعا که کیفیت تجربه‌ی سفر، رضایت گردشگر، و تصویر واقعی از ایران را رقم می‌زند. اما همین نیروها، که در خط مقدم تماس با مسافران‌اند، هیچ تریبون رسمی، ساختار صنفی یا تشکل حمایتگری ندارند.
بدون تشکل، مطالبه‌ای شکل نمی‌گیرد؛ بدون مطالبه، سیاستی اصلاح نمی‌شود؛ و بدون اصلاح ساختارها، توسعه‌ای نیز در کار نخواهد بود.
وقت آن رسیده که تشکل‌سازی در گردشگری، نه به‌عنوان اقدامی فرعی، بلکه به‌عنوان یک ضرورت راهبردی برای توسعه‌ی پایدار، حرفه‌ای و عادلانه در دستور کار قرار گیرد.
اما نه برای تقابل با سیاست‌گذاران، بلکه برای شکل‌گیری مشارکت مؤثر میان میدان و مدیریت.
صنعتی که صداهایش را نشنود، دیر یا زود خاموش می‌شود.
