در لایحه بودجه ۱۴۰۴، تنها ۲۰۰ میلیارد تومان برای «جذب گردشگر ورودی» به کشور در نظر گرفته شده؛ رقمی که در مقایسه با برآورد رسمی و درخواست وزارت میراث فرهنگی یعنی ۵۷۰ میلیون دلار (بیش از ۵۰ هزار میلیارد تومان)، بسیار ناچیز است. این شکاف عمیق بودجهای، زنگ خطریست برای آینده بازاریابی گردشگری ایران در رقابت منطقهای.
با وجود اینکه صنعت گردشگری میتواند یکی از امیدهای مهم ارزآوری پایدار و تقویت تصویر بینالمللی ایران باشد، بهنظر میرسد نگاه تصمیمگیران همچنان به این حوزه، فرعی و کمرمق است. در سالهای گذشته، اعتبارات مشابه عمدتاً صرف نمایشگاههای پرهزینه، سفرهای خارجی بدون بازگشت ملموس، و تولید محتواهایی شد که مخاطب هدف مشخصی نداشتند.
اما امسال، شرایط اقتصادی کشور و وضعیت منطقه ایجاب میکند که این بودجه اندک، با بیشترین دقت و حساسیت رسانهای هزینه شود. اگر قرار است از این فرصت استفاده شود، باید سراغ راهحلهای دقیق رفت: سرمایهگذاری در زیرساخت تبلیغات دیجیتال، همکاری با اینفلوئنسرهای گردشگری معتبر جهانی، تعریف کمپینهای محتوامحور برای بازارهای هدف، و همافزایی با فعالان بخش خصوصی واقعی.
این ۲۰۰ میلیارد تومان شاید زیاد نباشد، اما میتواند مؤثر باشد؛ اگر هدفمند خرج شود، اگر از خطاهای گذشته درس گرفته شود، و اگر نظارت بر آن جدی گرفته شود.
امید به گردشگری، با مدیریت شفاف زنده میماند، نه با بروشورهای گرانقیمت و مأموریتهای پرزرقوبرق..
البته اگر تا الان چیزی از آن باقیمانده باشد .
