ژنرالهای هتلداری، آنهایی هستند که نگاهشان متوازن است؛ هم سرمایهگذار را میفهمند، هم مهمان را، هم کارکنان و هم تأمینکنندگان را.
آنها بهجای رابطهبازی، دغدغهی بهرهوری دارند؛ نه برای خود و حلقهی نزدیک، بلکه برای کل صنعت.
ژنرالها، افسران لایق میسازند. سربازان متعهد را در خط مقدم میگذارند. و وقتی بحران فرا میرسد، نقشه دارند، تصمیم میگیرند، و بدون هیاهو اقدام میکنند.
اما یک سؤال جدی مطرح است:
آیا فضا را برای دیدهشدن نسل جوان و توانمند هتلداری فراهم است؟
نسلی که به ارتباطات بینالمللی و زبان جهانی آشناست، دانش روز دارد، عاشق این خاک است، اما همیشه در سایه مانده.
بسیارند کسانی که توان مدیریت واقعی دارند اما نه تریبون دارند، نه فرصت. تنها چیزی که نیاز دارند، اعتماد و آفتاب است. تا بدرخشند و این صنعت را از روزمرگی نجات دهند.
چه کسانی هستند که بدون عناوین ساختگی مثل “دکترا” و “مدیر ارشد”، بدون ژستهای دیپلماتیک و مقالات بیپشتوانه، بدون سیاسیکاری و بازی با حلقههای رفاقتی، میتوانند با نگاه همهجانبه به سرمایهگذار، کارکنان، مهمان و تأمینکننده، هتل را با رعایت حقوق واقعی همه ذینفعان مدیریت کنند؟
چه کسانی هستند که بهجای شعار، افسر تربیت میکنند؟ بهجای ژست، عمل دارند؟ و سربازان لایق را برای دفاع از مرزهای گردشگری آماده کردهاند؟
افسران واقعی هتلداری کجا هستند؟
پایگاه خبری هتلجار همواره تلاش کرده برخی از افراد دلسوز و توانمند را معرفی کند؛ اما آیا این کافیست؟
ما نیز محدودیم. شاخصهای ارزیابی ما کامل نیست. بسیاری از مدیران شایسته، در حوزه دید ما قرار ندارند.
افرادی هستند که توانمندی بالفعل یا بالقوه دارند، اما هیچوقت دیده نشدهاند. چون ساختار به آنها اجازه ظهور نمیدهد.
در عوض، فضا بعضا در اختیار بی ستارگانی قرار گرفته که مدیریتشان بیشتر به یک شوخی شبیه است.
کسانی که با توهم خودبزرگبینی، خود را در حد مدیران جهانی میدانند، اما حتی از اداره بیدردسر یک هتل معمولی هم ناتواناند.
از پشتپردهها خبر داریم ولی فعلاً چیزی نمیگوییم .
ولی اگر ما اجازه دادیم به جای ژنرال ها ، گروهبان قندلی ها بر هتلداری و گردشگری حکمرانی کنند ، وضعیت هیچوقت بهتر نخواهد شد . هیچوقت !
” ما همه سرباز وطنیم .”
نکته : عکس پست واقعی نیست .
