به‌نظر می‌رسد وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی این روزها بار فرهنگی وزارتخانه را سنگین‌تر از همیشه احساس می‌کند.
حضور ایشان در کنار پاپ جدید و انتقال پیام رئیس قوه مجریه به رهبر مذهبی جهان مسیحیت، در کنار اظهارات تازه درباره‌ی ویزای آمریکا برای جام جهانی، این پرسش جدی را پیش‌روی فعالان صنعت گردشگری قرار داده است:
📌 آیا سیاست‌گذاری دیپلماسی فرهنگی و ورزشی از مسیر وزارتخانه‌ای می‌گذرد که هنوز سند ملی توسعه گردشگری ندارد؟
📌 آیا صنعت هتلداری ایران که سال‌هاست در سایه بی‌توجهی گرفتار مانده، امروز تاب تحمل این سطح از انحراف از مأموریت‌های وزارتخانه را دارد؟
اظهارات اخیر وزیر درباره‌ی ایرانیان مقیم آمریکا در جام جهانی:
✅ «قطعا با محدودیت ویزای آمریکا مواجه خواهیم بود…»
✅ «ایرانیان مقیم آمریکا می‌توانند بزرگ‌ترین فرصت ما در این رویداد باشند…»
✅ این گروه می‌تواند نه‌تنها در عرصه فرهنگی و اجتماعی، بلکه در حمایت از تیم ملی و معرفی ایران در سطح جهانی نقش‌آفرین باشد.
به‌خوبی نشان می‌دهد که بار دیگر حدود وظایف وزارتخانه در حال گم شدن است.
📌 آیا دیپلماسی ورزشی وظیفه وزارت میراث است؟
📌 آیا مأموریت‌های اولویت‌دار این وزارتخانه، از استانداردسازی خدمات هتلداری تا تدوین سند توسعه گردشگری، به‌درستی انجام شده که حال نوبت به سازماندهی کاروان هواداران جام جهانی رسیده است؟
فراموش نکرده ایم:
در دوره‌ی پیشین، عزت‌الله ضرغامی بارها وزارتخانه را به میدان‌هایی برد که هیچ نسبتی با وظایف آن نداشت:
🚩 ورود به دیپلماسی منطقه‌ای
🚩 موضع‌گیری درباره‌ی سیاست خارجی
🚩 اظهارنظر درباره‌ی موضوعات اجتماعی و فرهنگی چون حجاب
🚩 برگزاری نمایش‌های رسانه‌ای در حوزه‌های فرعی
نتیجه آن انحراف چه شد؟
صنعت گردشگری و هتلداری کشور در رکود و بی‌سندی ماند.
امروز شاید این الگو در حال تکرار باشد — این‌بار با دیپلماسی ورزشی و نمایش‌های فرهنگی.
🔔 مطالبه بدنه گردشگری ایران روشن است:
به جای تمرکز برامور غیر مرتبط، به حل مشکلات واقعی صنعت بپردازید:
✅ تدوین سند ملی توسعه هتلداری
✅ به‌روزرسانی استانداردهای خدمات
✅ بازسازی زیرساخت‌های گردشگری
✅ حمایت واقعی از فعالان صنعت
✅ یکپارچه‌سازی سیاست‌های گردشگری در سطح ملی و مناطق آزاد
📢 هتلداران، فعالان گردشگری و سرمایه‌گذاران بیش از هر زمان نیازمند سیاست‌گذاری حرفه‌ای و متمرکز هستند — نه سرگردانی در مسیرهای فرعی و بی‌حاصل.
