چهار ماه پس از پایان جنگ ۱۲روزه، صفحه رسمی وزارت خارجه روسیه و چین ، همچنان ایران را در فهرست «مناطق پرریسک» نگه داشته و هشدار سفر را برنداشته اند.
دلایل محتمل:
۱) نگرانی از بازگشت ناگهانی تنشهای منطقهای و نااطمینانی امنیتی در خلیج فارس.
۲) تداوم تحریمها و دشواری بیمه، پرواز و نقلوانتقال پول به مقصد ایران.
۳) کندی هماهنگی میان نهادهای روسی و چینی (خارجه، اقتصاد، گردشگری) برای بازبینی هشدارها و تغییر سطح ریسک.
۴) نبود پوشش بیمهای کافی برای تورهای انفرادی و پروازهای چارتری.
از طرف دیگر، «لغو کامل ویزا» میان دو کشور ایران و روسیه، هنوز اجرایی نشده است؛ لغو روادید فعلاً فقط برای گروههای ۵ تا ۵۰ نفره و تا ۱۵ روز از مسیر آژانسهای رسمی ممکن است.
سفر انفرادی همچنان نیازمند ویزاست (حدود ۴۰ تا ۷۰ یورو و زمانبر).
طبیعی است گردشگر روس برای دوری از هزینه و ریسک، سفر گروهی را ترجیح دهد؛ اما گروهها نیز زیر سایه هشدار امنیتی وزارت خارجه روسیه عملاً تعلیقاند و برنامهریزی آژانسها به بنبست میخورد.
همزمان، در سامانه «خدمات کنسولی» چین نیز هشدارها برقرار است.
در صفحه مقصد ایران، بخش «سطح ریسک سفر و هشدارهای ایمنی» اعلام میکند برخی استانها مانند اصفهان ، قم ، مرکزی و بوشهر، قرمز (ریسک بسیار بالا) هستند و «فعلاً از سفر خودداری کنید». سایر استانها نارنجی (ریسک بالا) و «فعلاً با احتیاط سفر کنید»است. پیام غالب ، احتیاط و پرهیز است.
نتیجه: سفر انفرادی از روسیه بهدلیل هزینه و ریسک، غیراقتصادی شده و سفر گروهی نیز بهواسطه هشدارها متوقف مانده؛ در عمل، مسیر گردشگری ایران–روسیه در گرهای اداری–ساختاری گیر کرده است: نه لغو کامل ویزا اجرا شده، نه هشدار سفر برداشته شده است.
درباره چین نیز هنوز اقدام مؤثری برای رفع موانع هشداری و اصلاح ارزیابی ریسک دیده نمیشود.
🔹سؤالهای کلیدی:
مسکو و پکن چه زمانی هشدار سفر را لغو و ایران را دوباره «مقصد امن» اعلام میکنند؟ آیا شاخص یا آستانه روشنی برای این تصمیم وجود دارد؟
و آیا بهتر نیست همزمان با فعالسازی دیپلماسی گردشگری با اوراسیا و جنوبشرق آسیا، بهجای واکنش احساسی به هشدار آمریکا، برنامهای مشخص، زمانبندیشده و قابل سنجش برای رفع این گره ها ارائه شود؟
هتلجار؛ دیدهبان شفافیت در هتلداری ایران
