صنعت هتلداری همواره یکی از حساسترین بخشهای اقتصادی نسبت به تحولات سیاسی و امنیتی بوده است. در پی تحولات نظامی و شرایط بحران اخیر در ایران، فعالیتهای گردشگری در بسیاری از نقاط کشور با اختلال جدی مواجه شدهاند. لغو سفرها، توقف تورها، کاهش تقاضا و حتی تعطیلی برخی واحدهای اقامتی تنها بخشی از پیامدهای این وضعیت است. کارکنان هتلها نیز در بسیاری از موارد، یا با کاهش ساعات کاری مواجهاند یا در بلاتکلیفی کامل بهسر میبرند.
در چنین شرایطی، پرسش اساسی این است: هتلها چگونه دوام بیاورند؟
در کوتاهمدت، نشانههای رکود آشکار است؛ اما در میانمدت، بدون برنامهریزی و درک واقعگرایانه از تحولات، امکان تعطیلی و یا توقف محدود فعالیت بخشی از صنعت هتلداری در برخی از شهرها وجود دارد. آنچه نیاز است، نه فقط صبوری، بلکه اقداماتی هدفمند و منطبق بر تجربهی کشورهای بحراندیده در جهان است.
📌 برخی راهکارهای مؤثر شامل:
🔹 تمرکز بر گردشگری محلی، اقامتهای کوتاهمدت و اضطراری
🔹 بازنگری در نرخها و طراحی خدمات متناسب با قدرت خرید واقعی مردم
🔹 آموزش تیم اجرایی برای مواجهه با شرایط بحرانی و امنیتی
🔹 همکاری با نهادهای امدادی، رسانهای یا سازمانهای بینالمللی در قالب اقامتهای ویژه
🔹 ارتقاء زیرساختهای دیجیتال برای حفظ ارتباط با مخاطبان وفادار
بازسازی صنعت هتلداری نهتنها نیازمند منابع مالی است، بلکه بیش از هر چیز به بازسازی اعتماد، ارتباط مؤثر با مخاطب، و بازآفرینی برندها در ذهن مسافران داخلی و خارجی وابسته است. این همان مسیری است که صنعت گردشگری جهانی نیز پس از بحرانهای مشابه طی کرده است.
🟠 بازگشت به شرایط عادی ممکن است زمانبر باشد، اما تابآوری در هتلداری یک انتخاب نیست، یک ضرورت است.
