سیدی رفت ، سیدی آمد

◀️ عزت الله ضرغامی مدیر خوبی برای گردشگری ایران بود ‌. سیاستمداری کهنه‌کار که اجازه نداد قد کسی از او در وزارتخانه بلندتر باشد.

◀️ بعد از مونسانِ دولتِ تدبیر و امید ، ضرغامی به‌عنوان دومین وزیر میراث فرهنگی ایران در حالی بر صندلی ارگ تکیه داد که با جذب ۲۶۲ رأی اعتماد از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، با حدود ۱۰۰ رأی بیشتر از صالحی امیری، از بانفوذترین افراد کابینه دولت قبل یا دولت مردمی بود.

◀️ او عاشق حاشیه بود و انصافاً در این کار استاد بود. با حوزه خبر و رسانه مأنوس بود و گرچه اعتقادی به مصاحبه با رسانه‌های تخصصی نداشت ولی کلا” با رسانه‌ها رفیق بود. دوران وزارت او مانند وزارت مونسان طولانی نبود و در کل فقط حدود ۱۱۰۰ روز در این کسوت به میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع‌دستی کشور خدمت کرد.

گرچه به نظر می‌رسد که او و سایر اعضای کابینه مردمی خود را برای حدود ۳۰۰۰ روز آماده کردند ولی دولتشان مُستعجل بود و شاید اگر عزت الله وقت داشت می‌توانست عزت گردشگری ایران هم بشود.

◀️ حالا نوبت سید دیگری است که چشم گروه کثیری از مردم ایران که به میراث فرهنگی کشور با افتخار، به گردشگری با امید و به صنایع‌دستی با لذت نگاه می‌کنند به شیوه مدیریت اوست . سیدی که می‌داند و یا باید بداند که اقتصاد و اشتغال ایران می‌تواند از این مسیر بهتر و سریع‌تر به اوج برسد.

◀️ مشروط بر آنکه خود را وامدار هیچ شخص، گروه و دسته‌ای نداند و با صلابت و صحیح تصمیم بگیرد. مشروط بر آنکه از مدیران خوب و توانمند استفاده کرده و بداند برای پیروزی در جنگ ، تنها تاکتیک مهم نیست، تکنیک و قدرت فرماندهی فرماندهان هم مهم هستند.

◀️صالحی امیری می‌داند که اگر بخواهد چون امیری صالح بر صنعت گردشگری ایران حکم براند باید تأسی کند بر سخنان  حضرت علی (ع) که می‌فرمایند: «همانا سزاوارترین مردم به زمامداری و مدیریت کسی است که تواناترین آن‌ها بر اجرای امور و داناترین به‌فرمان خداوند در فهم مسائل باشد» .(خطبه ۱۷۲)