سکوت آمار؛

فریاد سردرگمی در گردشگری و هتلداری

در عصر داده‌محور امروز، تصمیم‌گیری بدون اطلاعات به‌روز و دقیق، چیزی جز قمار بر آینده نیست.

متأسفانه، در وزارت میراث ، نبود سامانه آماری فعال و به‌روز، به یک معضل مزمن تبدیل شده است؛ آخرین سالنامه آماری این حوزه به سال ۱۳۹۹ بازمی‌گردد! از آن زمان تاکنون، هیچ گزارش جامعی در دسترس عموم قرار نگرفته و این یعنی اینکه تصمیمات کلان، بدون شناخت واقعی از شرایط میدانی گرفته می‌شوند. ​

نبود اطلاعات آماری نه‌تنها برنامه‌ریزی‌ها را دچار اختلال می‌کند، بلکه زمینه‌ساز انتشار داده‌های غیررسمی، نادرست و گمراه‌کننده شده که نمونه آن را در ارائه آمار گردشگر ورودی توسط یک تشکل ، شاهد بوده ایم .( ۲۷۰۰ گردشگر ورودی در سال ۱۴۰۳ !)

پژوهشگران، فعالان صنعت گردشگری، سرمایه‌گذاران، و حتی خود بدنه دولت، بدون دسترسی به داده‌های معتبر، در حلقه‌ای از سردرگمی گرفتارند که نتیجه آن، برنامه‌های بی‌ثمر و سیاست‌های سطحی است.​

در فقدان داده، چشم‌انداز بلندمدت جای خود را به تصمیمات مقطعی و کم‌اثر می‌دهد. توسعه پایدار، تنها زمانی ممکن است که بر پایه شناخت علمی از وضعیت فعلی بنا شود؛ نه بر اساس گمانه‌زنی یا داده‌های منسوخ.
در چنین شرایطی، اعتماد عمومی نیز از بین می‌رود؛ چراکه مردم به آماری که وجود ندارد، باور نخواهند داشت.​

آیا زمان آن نرسیده که سامانه‌ای شفاف، جامع و به‌روز برای داده‌های این وزارتخانه ایجاد شود؟

شفافیت آماری، نه یک گزینه، که ضرورتی انکارناپذیر برای آینده گردشگری، صنایع‌دستی و میراث فرهنگی کشور است.