🎓 سقوط آموزش در دام مدرک‌سازی؛ بحران اعتبار در تربیت نیروی متخصص
در سال‌های اخیر، آن‌چه در پوشش «آموزش حرفه‌ای گردشگری و هتلداری» به برخی مؤسسات آموزشی نسبت داده می‌شود، بیش از آن‌که تربیت نیروی انسانی متخصص باشد، به پروژه‌ای برای تولید انبوه گواهی‌نامه‌های بی‌اعتبار شباهت دارد. پروژه‌ای که نه با نیاز واقعی صنعت تطابق دارد، نه با اصول آموزش استاندارد هم‌خوانی دارد.
مؤسساتی که بدون هیئت علمی واقعی، بدون اساتید دارای رزومه علمی معتبر یا تجربه مستند اجرایی، اقدام به برگزاری دوره‌هایی با عنوان MBA یا DBA هتلداری می‌کنند، روزبه‌روز بیشتر می‌شوند. مدرسینی وارد کلاس‌ها می‌شوند که نه مبانی علمی مدیریت گردشگری را می‌شناسند و نه تجربه‌ای در میدان عمل دارند. حاصل این ترکیب، صدور مدارکی‌ست که هیچ نقشی در ارتقای شغلی ایفا نمی‌کنند.
در این مسیر، برخی دوره‌ها – به‌ویژه در شهرهای کوچک – به کارخانه‌های اعطای عنوان دکتری، مشاور ارشد یا مدرس بین‌المللی تبدیل شده‌اند؛ بدون حتی رعایت چارچوب آموزشی، سرفصل‌های استاندارد یا ارزیابی علمی فراگیران.
در چنین فضایی، آموزش از «مسیر توسعه منابع انسانی» به «ابزار تزئین رزومه» تنزل می‌یابد. و این، نه‌فقط یک آسیب به افراد، بلکه ضربه‌ای جدی به اعتبار کل نظام آموزش هتلداری کشور است.
بی‌تردید مراکز حرفه‌ای و معتبر در کشور فعال‌اند و تلاش صادقانه آن‌ها قابل احترام است. اما عملکرد غیرحرفه‌ای برخی، چنان تصویری مخدوش از آموزش هتلداری ساخته که اعتماد عمومی را هدف گرفته است.
📌 آن‌چه امروز نیاز داریم، نظام آموزشی مبتنی بر نیاز واقعی بازار، ارزیابی کیفی اساتید، نظارت بر مؤسسات و ایجاد پیوند واقعی میان آموزش و اشتغال است؛ نه گواهی‌نامه‌هایی که فقط قاب می‌شوند و هیچ کاربردی ندارند.
