به بهانه نهمین نشست وزارت میراث فرهنگی
رمزگشایی از شورای راهبردی صالحی امیری
نهمین نشست شورای راهبردی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی هم برگزار شد.
سید رضا صالحی امیری، وزیر میراث فرهنگی در خصوص لزوم تشکیل این شورا گفته بود که تشکیل شورای راهبردی بهمنظور گفتمان سازی جدید و نگاهی نو بوده و اعتقاد دارد که دوران فردگرایی به پایان رسیده و باید مدیریت عقلانی مبتنی بر خرد جمعی، مبنای راهبردها و تصمیمات باشد.
به دنبال همین تفکر شورای راهبردی وزارتخانه با حضور برخی از فعالان و دستاندرکاران میراث فرهنگی و گردشگری تشکیل گردید. گرچه انتقادات فراوانی نسبت به انتخاب برخی از افراد جهت حضور در این شورا مطرح گردید، ولیکن بهتدریج برخی از افراد حضور کمرنگی در این شورا داشته و برخی دیگر نیز بیدلیل وارد شدند. ولیکن انصافاً ایده خوبی بود.
البته شنیدهها و خروجیها نشان میدهد که این شورا کار خاصی انجام نداده و بیشتر محل گفتمان است تا محل عمل و اقدام. حضور برخی از افراد که فاقد هر گونه تجربه علمی و عملی در صنعت گردشگری بوده و فقط مالک یک اقامتگاه و یا مدیر منتصب یک هلدینگ میباشند، فاقد توجیه منطقی و علمی بوده که احتمالاً بیشتر به جهت نشان دادن وفاق صورت گرفته است.
البته این نگاه و رفتار مدیریتی از شخص صالحی امیری بهعنوان وزیری روشنفکر، باسواد و مؤلف بیش از ۱۴ عنوان کتاب و مقالات علمی پژوهشی فراوان، طبیعی و دور از انتظار نیست.
صالحی امیری اعتقاد راسخی به تنوع نگاهها و دیدگاهها داشته و معتقد است که در صورت عدم توجه، این تفاوتها میتواند چالشبرانگیز و بحرانساز باشد. او بهعنوان نویسنده کتاب “مدیریت منازعات قومی در ایران” اعتقاد راسخی به تعامل و همزیستی مسالمتآمیز داشته و همبستگی و وحدت را موجب رشد و ارتقاء دانسته و می تواند با تشکیل این شورا مدعی مدیریت منازعات در حوزه گردشگری نیز باشد.
شاید یکی از مهمترین دلایل گردآوری این افراد مختلف در شورای راهبردی وزارتخانه، همین نگاه وزیر به مقوله کنترل و مدیریت افراد بهمنظور نشان دادن وحدت در بدنه ساختار گردشگری و میراث فرهنگی کشور باشد.
از دور که نگاه میکنید ایده بدی به نظر نمیرسد ولی اگر این وفاق ظاهری بوده و فقط بهمنظور شریک نشان دادن اعضای شورا در تصمیمات باشد، نهتنها فایدهای ندارد بلکه همه اعضا باید جواب تاریخ را بدهند. آنها نمیتوانند عضو باشند ولی در آینده بگویند ازنظر ما استفاده نشد.