در روزگاری که نقد باید ابزار اصلاح باشد، بعضی مدیران ، منتقدان را «رانتخوار» مینامند و برخی رسانهها را «شبهرسانه».
خارج از آن جملات که می تواند باعث سوالات زیادی گردد ، کالبد شکافی این بیانات می تواند جالب باشد.
اما رانت می تواند همان امتیاز پنهانی است که جای شایسته را میگیرد و حق را خاموش میکند.
و رانتخوار، آن نیست که نقد می کند ؛ آن است که با رابطه میگیرد، و با تهمت پیش میرود.
وقتی در برابر پرسش، پاسخ مستند داده نمیشود و بهجایش برچسب و خشم میآید، یعنی قدرت، تاب گفتوگو ندارد.
اگر رسانهای از برخی مدیران و عملکرد عادی و روزمره آنان دایما تمجید کند میشود «رسانهی حرفهای»، و اگر نقد کند، «شبهرسانه»؟
این یعنی حقیقت، فقط تا جایی مجاز است که از شما تعریف کند.
احترام به رسانه، حتی به قول ایشان شبه رسانه ، احترام به مردم است. نقد را نمیتوان با توهین خاموش کرد.
اگر کسی حقیقت را گفت، حتی اگر رسانه و نیمه رسانه و شبه رسانه هم نباشد ، دشمن نیست؛ آینه است.
اما آینهای که حقیقت را نشان دهد، برای برخی افراد ، همیشه می تواند ترسناک باشد.
برای رسیدن به صداقت باید شفاف بود .
کافی است یک مورد جلوگیری از رانت خواری را اعلام کنند . همه ما باید بگوییم .
بلخره روزی فرا خواهد رسید که همه ما باید جوابگو باشیم و حتما آن روز دیر نیست.
شاید آن ها هم بتوانند یک مورد رانت خواری برای کسب عنوان و جایگاه را نشان دهند.
تحریف حقیقت، بزرگترین رانتِ قدرت است.
«يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ…»
(سوره نساء، آیه ۴۶)
“هتلجار، دیدهبان شفافیت در هتلداری ایران”
