دوگانه، دولت هتلدار
قسمت اول – سیاستگذاری یا تصدی گری ؟!
در کدام کشور در حال توسعه و یا توسعهیافتهای وزارت گردشگری خود بهعنوان هتلدار مستقیم وارد بازار شده است؟ آنهم نه در قالب نمادین یا حمایتی، بلکه با مالکیت کامل بر زنجیرهای از هتلها و شرکتهای خدماتی که در رقابت با بخش خصوصی حضور دارند.
در اینجا اما این الگو، به واقعیتی تثبیتشده تبدیل شده است.
وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی با در اختیار داشتن مجموعههایی مانند شرکت توسعه گردشگری ایران و کانون جهانگردی و اتومبیلرانی، یکی از بازیگران اصلی بازار هتلداری کشور است.
از گروه هتلهای لاله گرفته تا مجموعههایی مانند شرکت سیاحتی زاگرس، ساختارهایی زیرمجموعه نهاد حاکمیتی، در بازار آزاد فعالیت میکنند.
این وضعیت، نهتنها رقابت را دچار اخلال میکند، بلکه پیام نگرانکنندهتری برای سرمایهگذاران خصوصی دارد: دولت، هم سیاستگذار است و هم رقیب فعال بازار.
📌 پرسش اساسی اینجاست:
آیا وزارت گردشگری باید مجری، ناظر و فعال بازار هتلداری بهصورت همزمان باشد؟
در هیچیک از کشورهایی همچون فرانسه، ترکیه، ایتالیا یا امارات، وزارت گردشگری بهعنوان مالک هتل حضور ندارد. وظیفه ذاتی این نهادها، تسهیلگری، سیاستگذاری و حمایت از بخش خصوصی است، نه رقابت با آن.
📌 در پست دوم، به تضاد منافع، واگذاریهای ناقص و نقش مبهم نظارت خواهیم پرداخت…
