چهاردهمین معاون گردشگری
انوشیروان محسنی بندپی اصلاحطلب یقهسفید سیاست،از اعضای ستاد پزشکیان بهعنوان معاون گردشگری کشور ایران منصوب شد.
این خبر کمی عجیب بود.ولی کلاً انتساب افراد غیرمتخصص در جایگاههای تخصصی از مشکلاتی است که همواره گریبان گیر پستهای مدیریتی بوده است.
فارغ از توانمندیها و پتانسیلهای مدیریتی که بندپی میتواند در گردشگری ایران از خود نشان دهد سؤال مهم این است که چرا از ایشان در سایر پستهای تخصصی که هم دانش و هم تخصص لازم را دارد استفادهنشده است؟
با نگاهی به ارتباطات، سوابق و تجارب ایشان (عضویت در ستاد پزشکیان، دکتری تخصصی پزشکی، ریاست تأمین اجتماعی و بهزیستی، استانداری تهران) و جایگاههایی که میتوانست مشغول به فعالیت گردد، فقط به دو مورداشاره میشود:
سید جواد حسینی رئیس سازمان بهزیستی کشور دارای مدرک دکتری جامعهشناسی، عمده سوابق در حوزه آموزشوپرورش
مصطفی سالاری، رئیس سازمان تأمین اجتماعی، تحصیلکرده رشته حقوق، عمده سوابق در حوزه نفت
به نظر میرسد که بندپی نتوانسته بهخوبی از بند پ استفاده نماید.گرچه نگارنده اعتقاد دارد که جهت جلوس بر صندلیهای مدیریتی لزوماً تخصص شرط کافی نیست و تجارب مدیریتی کلید حل مشکلات بسیاری است.
روی سخن این نوشتار با محسنی بندپی نیست. تجارب موفق مدیریتی ایشان در کسوت ریاست سازمان بهزیستی و تأمین اجتماعی، سرپرستی وزارت کار و استانداری تهران کاملا مشخص است .ولی سؤال اینجاست که آن کمیته راهبردی با آن عرض و طول دقیقاً چکار میکند که خروجی آن با این انتصاب باعث رنجش خاطر بدنه گردشگری کشور شده است.
واقعاً چه اتفاقی افتاده است؟بندپی جزو هیچکدام از گزینههای اولیه برای انتصاب وزیر هم نبوده و با گفته صالحی امیری جهت تغییرات تخصصی و غیراحساسی و درخواست ریاست جمهوری جهت شناسایی در کمیتههای تخصصی همخوانی ندارد.
مسلماً بندپی در ادامه روزگار سختی را در گردشگری خواهد داشت و گرچه باید به صندلی داغی تکیه دهد که شالبافیان سردش کرده بود ولیکن وضعیت خاص گردشگری ایران در این دوران که مصادف با اتفاقات و آبستن حوادث گوناگون است فقط به آرامش و مدارا و توجه به سرمایهگذاران گردشگری و شاغلان در این صنعت دارد.
حداقل راضی به این هستیم که بندپی وامدار هیچ دسته و گروهی نیست .این شاید افق روشنی باشد که میتوان منتظر آن بود.
فقط باید امیدوار بود که معاونان گردشگری استانها از بین فرمانداران سابق منصوب نگردند!.
