بحران هتلداری

در سایه جنگ تحمیلی ۱۲ روزه‌ای که کشور را با بحران مواجه کرده، شاید لازم باشد توجه ویژه گردد که صنعت هتلداری و گردشگری کشور، بویژه در برخی از استان ها در سکوت و بی‌صدا در حال ورود به کماست . و تقریبا هتلی باقی نمانده که از این موج بی‌مهمان، بی‌درآمد و پرهزینه جان سالم به در برده باشد.

🔻 کارکنان خسته، مدیران مستأصل، صاحبان سرمایه ناامید.
این‌ها واقعیت امروز صنعت هتلداری‌ست؛ به‌ویژه در بخش خصوصی که نه دستش به منابع عمومی بند است و نه صدایش به جایی می‌رسد.

امروز بسیاری از هتل‌داران خصوصی، سرمایه‌گذاران و کارکنان شریف این صنعت با فشار مالی و روانی طاقت‌فرسایی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
هزینه‌ها بالا رفته، رزروها کنسل شده، مسافرت‌ها متوقف شده و در عوض، بدهی‌ها، حقوق معوق، قبض‌ها و هزینه‌های جاری لحظه‌ای متوقف نمی‌شوند.

در چنین شرایطی، نسخه‌هایی که این روزها برای این بیمار در حال احتضار تجویز می‌شود، بیشتر به شوخی تلخ می‌ماند:
جلسه‌درمانی، گفتاردرمانی، مرور خاطرات دوران رونق، ارائه توصیه‌های کلی، امیدبخشی بی‌پشتوانه و بی برنامه و زمانبندی و انتشار آمارهایی که در عمل، کاربردی برای هیچ هتلی ندارد.

🛑 این نسخه‌ها نه تنها درمان نیستند، بلکه گاهی زخم را عمیق‌تر و درد را ماندگارتر می‌کنند.

این کشتی در حال غرق شدن است. اگر حمایت فوری و عملیاتی صورت نگیرد، گردشگری در آینده نزدیک با بحران های بیشتری روبرو خواهد شد .
صنعت گردشگری کشور ، امروز نه تنها به امید، بلکه به اقدام فوری، حمایت واقعی و تصمیمات جسورانه نیاز دارد.
و هر روز تأخیر، به معنای تعطیلی هتل‌های بیشتر، بیکاری کارکنان بیشتر، و ریزش سرمایه‌گذاران از این حوزه است.

📌 این گزارش نه از سر هیجان است، نه بزرگ‌نمایی. فقط یک واقعیت تلخ است که به نظر می‌رسد می باید گوش شنوایی و جود داشته و تصمیم سریعی اتخاذ گردد.

“ما همه سرباز وطنیم .”