🗞️ روی جلد یکی از نشریات نوشته بودند «اگر پزشکیان نبود…»
امروز اما پرسش ماست: اگر سیدرضا صالحیامیری، وزیر میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی نبود، چه تفاوتی رخ میداد؟
شاید بررسی نقاط ضعف و قوت دوران وزارت او بتواند پاسخ منطقیتری به این پرسش دهد.
⚖️ نقاط ضعف و چالشها
🔻 انتصابات غیرفنی و سیاسی
در وزارتخانه و شرکتهای تابعه، چهرههایی منصوب شدهاند که بیشتر با رابطه آمدهاند تا با تخصص. برخی جابهجاییها «عمل مدیریتی» نام گرفته اما نتیجهاش افت کیفیت و نارضایتی در بدنه کارشناسی بوده است.
📰 کاهش تعامل با رسانههای تخصصی
رسانههای گردشگری بارها گفتهاند از جلسات خبری کنار گذاشته میشوند. گفتوگوها گزینشی است و پاسخگویی وزارتخانه ضعیفتر از دورههای قبل بهنظر میرسد. همین رویکرد بسته، نقد سازنده را از بین میبرد. برخی نشریات خاص دعوت میشوند و منتقدان حذف میشوند؛ سیاستی که شفافیت را کاهش میدهد.
📉 جلسات شورای راهبری بدون خروجی مشخص
از شوراها و نشستهای راهبری هنوز دستاوردی ملموس بیرون نیامده و وعدهها بیشتر روی کاغذ مانده است.
برنامههای اعلامشده نیز اغلب کلی و فاقد جزئیات اجرایی بودهاند؛ وعدههایی که اگرچه پرشور بیان میشوند، اما در عمل با ضعف پیگیری روبهرو هستند.
✨ نقاط قوت صالحیامیری
او سخنور توانایی است؛ واژگان دقیق، تسلط بر بیان و مهارت در گفتوگو دارد.
حضور میدانیاش در استانها و نشستهای مکرر با مدیران، نشان از جدیت در پیگیری امور دارد.
در دوره او تأکید بر تسهیل فرایندها و مشارکت بیشتر بخش خصوصی در تصمیمگیریهای گردشگری مشهود است.
همچنین تلاش کرده جایگاه وزارت میراث فرهنگی را در ساختار حکمرانی کشور ارتقا دهد و از آن نهادی حاشیهای به بازیگری مؤثرتر در حوزه توسعه فرهنگی و اقتصادی بدل کند.
نگاه توسعهگرایانه و تأکید او بر جذب سرمایهگذاری در پروژههای ترکیبی گردشگری نیز از نقاط قابل توجه دوران وزارت اوست.
🌀 جمعبندی
اگر صالحیامیری نبود، شاید وزارتخانه کمتر دیده میشد، اما آیا عملکرد بهتر میبود؟
هنوز زود است برای قضاوت. او فرصت تحول دارد، اما تا زمانی که تعامل با رسانهها، شفافیت در انتصابات و خروجی ملموس در تصمیمگیریها دیده نشود، تفاوت او با وزرای پیشین چندان محسوس نخواهد بود.
“هتلجار، دیدهبان شفافیت در هتلداری ایران”
